Gezinnen in Armenië zien dit jaar nog meer tegen de winter op dan voorgaande jaren. Vroeger lukte het hen om met daglonerswerk net voldoende geld te verdienen om de noodzakelijkste spullen voor het gezin te kopen. Maar dit jaar is dat totaal anders. T.g.v. de lockdown hebben ze nauwelijks werk kunnen vinden en zijn ze in diepe armoede terecht gekomen. Een financiële buffer hebben ze niet. En steun van de overheid krijgen ze ook niet.
De hele wereld staat op zijn kop t.g.v. de verspreiding van het coronavirus. In onze veldlanden was er sprake van een verregaande lockdown. Veel gezinnen kregen daardoor te maken met een armoede-val: ineens viel de bron van inkomsten weg en raakten ze in grote financiële problemen en kregen ze te maken met honger en gebrek.
Niemand wil graag het zwarte schaap zijn, want dat betekent dat je verstoten wordt en dat de mensen niet naar je omkijken. Er is niemand die je helpt en niemand die aandacht voor je heeft.
Kwetsbare mensen als Yura Ejibyan leven met een dubbele angst: enerzijds de angst om besmet te raken met het coronavirus en anderzijds de angst dat er geen eten is en dat ze honger zullen lijden.
Elke dag eten is voor kinderen uit arme gezinnen in Albanië, Armenië en Moldavië niet vanzelfsprekend. Daarom vragen ze vaak: “Mama, is er vandaag eten…?”
Ontbijt, lunch, avondeten, koekjes, chips, blokje kaas… Voor de meesten van ons is dit vrij gewoon.
Het is bijna niet te geloven, maar elk jaar vriezen er in Armenië en Moldavië mensen dood. Anderen moeten met bevroren handen en voeten naar het ziekenhuis.
Dat vorig week de aarde hevig schokte was voor honderdduizenden Albanezen een traumatische ervaring. En inmiddels zijn er al meer dan 250 naschokken geweest; sommige zelfs met een kracht van 5,4!
De naderende winter drijven Nadine en haar man tot grote wanhoop: geen werk, geen inkomen, stijgende voedselprijzen en vijf kindermonden te voeden. “Hoe gaan we dat de komende maanden redden?” vragen ze zich bang af.
David laat zijn schoenen zien. Het is het enige paar dat hij heeft. Maar zoals u ziet zijn de zolen helemaal stuk. Wij zouden deze schoenen al lang hebben weggegooid. Maar David moet er nog op blijven lopen, want zijn moeder heeft geen geld om nieuwe te kopen.
Hoe moet dat nu als het winter wordt, de wegen modderig zijn en de grond bevroren? Als hij geen nieuwe schoenen krijgt kan hij niet naar school.