De mensen in het straatarme Albanië en Moldavië hebben het momenteel ongelooflijk zwaar. Het coronavirus waart nog steeds rond en tallozen raken besmet en (ernstig) ziek. De coronacrisis veroorzaakte een zware economische crisis met als gevolg dat veel mensen hun baan of daglonerswerk zijn kwijt geraakt en in armoede zijn gevallen. De mensen in Armenië hebben ook nog te maken met een vreselijke oorlog.
Dagelijks ontvangen we vele noodkreten uit Armenië: “Help ons alstublieft!!”
Er is voedsel en kleding nodig voor de vele oorlogsvluchtelingen, want ze hebben tijdens hun vlucht niets kunnen meenemen. Er zijn ook veel gewonden. Artsen en verpleegkundigen proberen de nodige zorg te bieden, maar er is een tekort aan medicijnen en medische hulpmiddelen.
Veel mensen in Albanië, Armenië en Moldavië leven in armoede en onzekerheid. Dit jaar is het aantal arme mensen in deze landen enorm gegroeid t.g.v. de corona-crisis. Veel mensen verloren hun baan of werk als dagloner. En er is geen financieel vangnet zoals in Nederland. Geen werk betekent daar: geen inkomen en dus armoede, honger en grote problemen. Vreselijk!
Het conflict in Nagorno-Karabach is opnieuw opgelaaid en de Armeense bewoners in het gebied hebben het zwaar te verduren. De bommen vallen over en weer en er zijn vele slachtoffers waaronder kinderen, vrouwen en soldaten. Steden en dorpen worden letterlijk plat gebombardeerd.
Gezinnen in Armenië zien dit jaar nog meer tegen de winter op dan voorgaande jaren. Voor corona lukte het hen om met daglonerswerk net voldoende geld te verdienen om de noodzakelijkste spullen te kopen. Maar nu is het anders. Ze hebben nauwelijks werk kunnen vinden en leven in diepe armoede.
De hele wereld staat op zijn kop t.g.v. de verspreiding van het coronavirus. In onze veldlanden was er sprake van een verregaande lockdown. Veel gezinnen kregen daardoor te maken met een armoede-val: ineens viel de bron van inkomsten weg en raakten ze in grote financiële problemen en kregen ze te maken met honger en gebrek.
Niemand wil graag het zwarte schaap zijn, want dat betekent dat je verstoten wordt en dat de mensen niet naar je omkijken. Er is niemand die je helpt en niemand die aandacht voor je heeft.
Kwetsbare mensen als Yura Ejibyan leven met een dubbele angst: enerzijds de angst om besmet te raken met het coronavirus en anderzijds de angst dat er geen eten is en dat ze honger zullen lijden.
Elke dag eten is voor kinderen uit arme gezinnen in Albanië, Armenië en Moldavië niet vanzelfsprekend. Daarom vragen ze vaak: “Mama, is er vandaag eten…?”
Ontbijt, lunch, avondeten, koekjes, chips, blokje kaas… Voor de meesten van ons is dit vrij gewoon.