Van maandag 24 september t/m vrijdag 28 september zijn we met Ds. Egbert van Beesten van Stichting Mensenkinderen, mee geweest naar Moldavië om daar diverse projecten, gesponsord door Stichting Mensenkinderen, te bezoeken.

In Moldavië werkt de stichting samen met Operatie Mobilisatie (OM). Zij doen het ‘veldwerk’ in Moldavië en ze hadden een programma voor ons samengesteld. 24 september was een reisdag. Aangekomen in Chisinau werden we hartelijk ontvangen door Eugen, de directeur van OM-Moldavië. Om achtergrondinformatie te krijgen over het werk van Mensenkinderen gingen we dinsdag eerst naar het hoofdkantoor van OM in Chisinau. We maakten kennis met de bevlogen medewerkers van OM en hoorden in het kort welke projecten er allemaal lopen. Moldavië viel in het verleden onder de ruime mantel van de Sovjet-Unie. De Sovjet-Unie had er fabrieken gebouwd en kolchozen gesticht, waardoor iedereen werk en inkomen had. Na de val van de Sovjet-Unie werden alle fabrieken en kolchozen gesloten. Plots zat bijna iedereen op het platteland zonder werk, wat betekent: zonder inkomen. Jonge mannen en vrouwen trekken nu weg om werk te zoeken in bijv. Rusland, Italië of Duitsland. Kinderen en ouderen blijven achter. De overheid verleent zo goed als geen financiële steun. De mensen krijgen zo’n kleine bijdrage van de overheid dat ze noodgedwongen moeten kiezen tussen hout kopen voor de kachel of eten kopen.

In alle plaatsen waar we naar toe gingen ondersteunt OM de lokale protestantse kerk. Dit zijn meestal Evangelische kerken. Van oudsher zijn de gevestigde kerken Roemeens Orthodoxe kerken, maar een geloofsleven is er zo goed als niet in die kerken en de plaatselijke bevolking heeft hier geen steun van te verwachten. Vanuit de protestantse kerken wordt de plaatselijke bevolking ondersteund met o.a. voedselpakketten, kleding, onderwijs en kinderopvang.

Met die kennis in ons achterhoofd gingen we op weg. Wat hebben we in vier dagen zoal allemaal gedaan en gezien:

Na een reis van enkele uren over slechte wegen arriveerden we in Visneovca. Een heel arm dorpje, waar de plaatselijke predikant en zijn vrouw ons mee namen naar een oud echtpaar. Deze mensen waren zo arm. We waren er allemaal ontdaan van. Het was een huisje van leem, mest en stro. Er stonden twee oude bedden, en daar zaten ze de hele dag op. Eten was er niet in huis. De vrouw van de predikant bracht hen eten en een voedselpakket voor een aantal dagen.De blik in de ogen van die mensen, de geur in het huisje, de vochtigheid, het niets. De ellende was overweldigend.

We gingen op bezoek bij twee zussen van 22 en 23 jaar. Beiden hebben twee kindertjes. De oudste zus was zwanger van haar derde kind, maar lag in het ziekenhuis. De jongste zus zorgde voor de vier kinderen en voor nog twee andere kinderen van ouders uit de buurt die vaak niet thuis zijn. In het hele huis was geen eten te vinden. Ook hier was het koud en vochtig. De jonge vrouw was erg blij met het voedselpakket, maar vanwege haar grote zorgen kon ze die blijdschap niet tonen.

We hebben de bijenkasten gezien.

We zijn naar Cobilea geweest. Daar wilde OM al ruim tien jaar een kerk stichten, maar de plaatselijke orthodoxe kerk werkte dit erg tegen. Dit jaar is eindelijk hun gebed verhoord en hebben ze een huis kunnen kopen van waaruit de kerk de plaatselijke gemeenschap kan dienen. Er werken een aantal jonge Moldavische mensen. Binnenkort wordt de eerste jongeman uit het dorp gedoopt. Ook woont in dit dorp een alleenstaande mevrouw van ruim 70 jaar. Zij was lange tijd de enige christen in het hele dorp. Zij was heel dankbaar dat OM nu in het dorp een kerk aan het stichten is.

Donderdag reden we naar Lozova. Waar een Nederlands-Moldavisch echtpaar (Stefanie en Spiridon) een kerk aan het bouwen is. In de kerk komt een kerkzaal, een buurtcentrum, kinderopvang en een grote keuken. Ook namen ze ons mee bij het brengen van een voedselpakket naar een ouder echtpaar. De mevrouw was al jaren niet meer van haar bed gekomen, maar na een gebed van Spiridon was de mevrouw ineens genezen. Ze doet er nu alles aan om naar de kerk te lopen om de kerkdiensten bij te wonen.

’s Middags gingen we naar Panasesti. Ook daar was een kerk gesticht met o.a. een kinderopvang en een ruimte waar de voedselpakketten al klaar stonden om uitgedeeld te worden. De predikant nam ons mee naar een man, zijn dochter en haar kinderen die een paar geiten vanuit het geitenproject bij zijn huis had lopen. Ook deze man had naast de melk die de geiten gaven eigenlijk niets te eten. Ook hier werd een voedselpakket achtergelaten. Het verbaasde ons in het begin hoeveel troep er bij alle huizen ligt, maar een vuilophaaldienst zit er voor de dorpjes buiten de grote steden niet in.

We zijn nog bij een jonge ondernemer in Negresti geweest die dankzij een microkrediet een tuinbouwbedrijf kon stichten. Hij verbouwt er met succes diverse soorten kool. Hij heeft zijn bedrijf inmiddels met een tweede bedrijf kunnen uitbreiden. Dankzij intensieve begeleiding leert hij hoe hij groenten kan verbouwen en verkopen.

Ook hebben we een hele bijzondere jongeman ontmoet: Alexei. Hij woont samen met zijn vader in een nooit afgebouwd huis in Soldanesti. Hij was enkele jaren geleden ernstig mishandeld en is daardoor aan een rolstoel gekluisterd. Bovendien was hij zwaar drankverslaafd. De mensen van de plaatselijke kerk bezochten hem en baden voor hem en na enkele jaren is hij tot geloof gekomen. Hij is niet meer drankverslaafd en probeert werk te vinden. Men probeert nu om zijn identiteitspapieren e.d. in orde te krijgen, zodat hij naar een ziekenhuis kan en geholpen kan worden om misschien in de toekomst weer te kunnen lopen. Deze jongeman straalde zoveel vreugde en dankbaarheid uit.

Vrijdag hebben we nog gesproken over toekomstige projecten in Moldavië, o.a. een project om olifantsgras te verbouwen. Dit gras kan gemaaid en gedroogd worden, waarna het geperst wordt tot briketten voor de kachels. Van een perceeltje olifantsgras kan minimaal twintig jaar geoogst worden.

Alle mensen van OM, o.a. Eugen, Amanda, Kelly, Igor, Estera, Pavel, Ruben, die ons deze dagen begeleid hebben: heel erg bedankt! Het was overweldigend om te zien hoe jullie een mens kunnen laten groeien en opbloeien. Egbert van Beesten bedankt dat je ons op sleeptouw nam. We dragen Stichting Mensenkinderen een warm hart toe en zullen ons best doen om anderen enthousiast te maken voor deze stichting. Moldavië, wat ben je een prachtig land, maar wat hebben je inwoners het zwaar. We bidden voor de inwoners van Moldavië dat ze gezegend mogen worden door de aanwezigheid en de hulp van de mensen van OM.

Lambert Oosterhof, Piet en Hennie Hunse