Meneer Shirin Darman woont in het dorp Artashar in de regio Armavir; 37km verwijderd van de hoofdstad Yerevan. In het dorp is er weinig werkgelegenheid, maar de dorpsbewoners zijn hardwerkende mensen en de meesten hebben het stukje land vlakbij hun huis bewerkt. De belangrijkste bezigheid van de dorpelingen is landbouw. Velen van hen doen een beroep op Mensenkinderen.
We bezochten het huis van meneer Shirin en mevrouw Gulnaz. Ze nodigden ons vriendelijk uit om binnen te komen en vertelden ons hun levensverhaal.
Meneer Shirin is 69 jaar en is geboren en getogen in het dorp Artashar. Zijn nationaliteit is Jezidi. Hij heeft geen opleiding gevolgd, maar hij werkte op de collectieve boerderij van het dorp als monteur en tractorchauffeur. In 1977 trouwde hij met zijn vrouw mevrouw Gulnaz, die ook een Jezidi is. Mevrouw Gulnaz; 68 jaar heeft geen opleiding gevolgd en ze heeft haar school niet helemaal afgemaakt. Ze kent alleen de letters. Maar vanaf jonge leeftijd werkt ze hard, ze werkte ook als arbeider op de collectieve boerderij. Meneer Shirin en mevrouw Gulnaz hebben elkaar hier ontmoet. Ze kregen jarenlang geen kinderen, waarna ze vier dochters hebben kregen. Ze zijn allemaal getrouwd, hebben kinderen gekregen en ze hebben hun geboortedorp al lang geleden verlaten. Ze wonen alle vier in het buitenland, maar hebben geen contact met hun ouders. Jaren geleden werd er soms gebeld, maar nu weten de ouders niet eens waar hun kinderen en kleinkinderen wonen. Meneer Shirin praat bijna niet over de kinderen, maar mevrouw Gulnaz spreekt met grote pijn over haar huidige situatie en betreurt het dat ze vier dochters heeft, maar ze heeft geen helpende hand. Ze zegt dat ze erg verdrietig is dat ze geen nieuws hoort over haar kinderen, uit bezorgdheid voor haar gemoedsrust.
Meneer Shirin brengt zijn dagen door op de boerderij, maar kan hij niet veel meer doen vanwege leeftijdsproblemen. Mevrouw Gulnaz heeft een hernia en mag geen zwaar werk doen. Jaren geleden heeft meneer Shirin een lening afgesloten om een kas te bouwen op het land vlakbij hun huis. Aanvankelijk verdiende hij genoeg geld met de oogst en kon de lening worden afbetaald, maar nu is het een probleem geworden. De zoon van hun buurman helpt hem bij het cultiveren van de gewassen in de kas en ze delen de oogst in ruil voor het werk. Ze verbouwen kool, broccoli en bloemkool.
De belangrijkste bron van inkomen van het gezin is hun pensioen. Meneer Shirin ontvangt maandelijks een pensioen van 37.000 AMD/ € 87,- en mevrouw Gulnaz een pensioen van 41.000 AMD / € 97,- per maand. Met dit schamele inkomen zijn ze niet voldoende in staat om in hun behoeften te voorzien en hun lening terug te betalen. Ze hebben behoeften aan voedsel, kleding, medicijnen, brandhout en hygiëneartikelen.
We zijn van plan om meneer Shirin Darman in het project seniorsponsoring in te schrijven. Als gevolg hiervan ontvangt hij voedingspakketten, krijgt hij medische hulp, kleding, verzorgingsproducten, sociaal psychologische ondersteuning en tijdens de windermaanden krijgt hij verwarming. Zeer belangrijk hierbij is dat hij weer in de samenleving zal worden geïntegreerd. Hij zal mensen ontmoeten, lezen, en psychologische en geestelijke gesprekken voeren. Ook voor mevrouw Gulnaz gaan we op zoek naar een sponsorouder.