Mevrouw Gayana Stepanyan woont in het dorp Nor Gyugh in de provincie Kotayk; 25km van de hoofdstad Yerevan. ‘Nor Gyugh’ vertaalt zich als ‘New Village’ in het Engels. Het dorp wordt voornamelijk bevolkt door Armeniërs maar heeft een Koerdische minderheid. Er zijn ook veel arme ouderen te vinden. Velen van hen doen daarvoor een beroep op Mensenkinderen voor hulp.
Mevrouw Gayane is 70 jaar en hoopt in januari haar 71ste verjaardag te vieren. Ze is in Nor Gyugh geboren en heeft hier een eigen huis. Haar ouders hielden ze bezig met landbouw en in het gezin groeiden drie kinderen op. Mevrouw Gayane is de oudste in het gezin. Na de middelbare school in Nor Gyugh heeft ze de handelsschool gedaan. In 1973 is ze op 20-jarige leeftijd getrouwd met Rubik in de plaats Zar. Eerst heeft het getrouwde stel bij hun schoonmoeder ingewoond en in 1974 hebben ze het huidige huis gebouwd en zijn hierheen verhuisd. Samen met haar man Rubik; 74 jaar hebben ze 20 jaar lang gewerkt op hun eigen land van 2.000 meter en dat 2km van hun huis af ligt. Gedurende de seizoenen hebben ze diverse soorten groenten verbouwd en verkocht. Op deze manier konden ze in hun behoeften voorzien en voor hun kinderen zorgen.
Samen hebben ze 4 dochters gekregen: Narine (49), Hermine (47), Hovine (33) en Suzanna (32). De dochters zijn lang geleden getrouwd en wonen met hun families in verschillende regio’s van Armenië. Ze hebben ook een moeilijk leven, ze kunnen nauwelijks hun eigen problemen oplossen. Eén of beiden bezoeken hun ouders alleen op nieuwjaarsdag. Mevrouw Gayane vertelde dat na de eerste twee dochters; in 1983 hun langverwachte zoon Hovhannes werd geboren. Helaas is hij op weg naar school onder een auto gekomen en op 6-jarige leeftijd overleden. Dit was een zeer moeilijke periode voor mevrouw Gayane en haar man Rubik. Vanaf toen zijn ook de gezondheidsproblemen van mevrouw Gayane ontstaan; astma en hyperventilatie. Ze gebruikt hiervoor medicijnen die door de dokter zijn voorgeschreven. Ze bezoekt de dokter echter niet vaak, omdat ze hier de financiële middelen niet voor hebben. Het maandelijkse pensioen van mevrouw Gayane bedraagt 43,000 AMD / € 96,-.
Het huis is een gebouw van één verdieping waar het echtpaar al 40 jaar woont. Het klopt dat de oppervlakte groot is, 100 m2, maar de omstandigheden zijn er in de loop der jaren niet beter op geworden. Alleen de entree is jaren geleden gerenoveerd. Al het meubilair werd in de jaren zeventig gekocht toen het nog in het huis van meneer Rubiks ouders stond. Alle kastdeuren waren kapot en verzakt. Het toilet bevindt zich buiten in de voortuin. Dit is vooral lastig voor meneer Rubik. Inmiddels heeft een begunstigde het mogelijk gemaakt om een toilet in het huis te realiseren. Ze hebben verwarming, maar in de winter gebruiken ze de gaskachel zo min mogelijk om de kosten zo laag mogelijk te houden. Tijdens ons bezoek was het in huis behoorlijk koud, ze proberen zich te verwarmen met warme kleding.
Toen we op het punt stonden om terug te gaan naar Yerevan liet mevrouw Gayane haar planten nog zien. Dit is een hobby van haar. Vooral wanneer de planten in bloei staan, beleeft ze hier veel plezier aan. In de tuin staan perzikbomen en deze perziken droogt ze. In de tuin liet mevrouw Gayane ook nog haar kippen zien, waar ze ook voor zorgt. Meneer Rubik liet de tomaten zien in de tuin en een paar appelbomen. Meneer Rubik zorgt hiervoor door ze water te geven.
Voordat meneer Rubik ziek werd, leefden ze een normaal leven. Meneer Rubik heeft als beveiliger gewerkt en ze hadden een koe en een kalf. Deze hebben ze moeten verkopen om de medicijnen voor meneer Rubik te kunnen betalen. Nu zijn er veel moeilijkheden; zowel psychologisch als materieel. Mevrouw Gayane zorgt voor haar man, het huishouden en de financiële kant. Ze slaapt vaak slecht, alsmaar rekenend hoe ze met het pensioen van beide weer moet uitkomen om te overleven. Mevrouw Gayane kan elke vorm van steun gebruiken om haar zorgen te verlichten.
We zijn van plan om mevrouw Gayane Stepanyan in het project seniorsponsoring in te schrijven. Als gevolg hiervan ontvangt zij voedingspakketten, krijgt zij medische hulp, kleding, verzorgingsproducten, sociaal psychologische ondersteuning en tijdens de windermaanden krijgt zij verwarming. Zeer belangrijk hierbij is dat zij weer in de samenleving zal worden geïntegreerd. Zij zal mensen ontmoeten, lezen, en psychologische en geestelijke gesprekken voeren. Haar man, meneer Rubik heeft inmiddels een sponsor gevonden.