Mevrouw Roza woont in het dorp Getik, in de regio Gegharkunik; op ongeveer 125 km van de hoofdstad Yerevan. Getik ligt in een arm en geïsoleerd gebied. Er is hoge werkloosheid en veel gezinnen leven in armoede. Er zijn veel arme ouderen te vinden. Velen van hen doen daarvoor een beroep op Mensenkinderen voor hulp.
Mevrouw Roza is 71 jaar en ze is geboren in Lori, maar verhuisde na haar huwelijk naar Getik. Bij binnenkomst in hun huis zagen we als eerste een oude naaimachine, die trots in de kamer stond; een symbool van de vreugdevolle herinneringen aan hun jeugd. Zowel mevrouw Roza als haar man naaiden vroeger, en haar man werkte ook als blikslager.
Ze wonen al meer dan 50 jaar in hun huis in Getik, een huis waar ooit het gelach en de verhalen van hun kinderen weerklonken, maar dat nu stil en leeg aanvoelt. Hun kinderen zijn inmiddels volwassen en wonen op verschillende plekken, waardoor ze niet vaak op bezoek kunnen komen. Toch begrijpt mevrouw Roza het en klaagt ze niet, ze weet dat het leven hen in verschillende richtingen heeft gevoerd.
Het echtpaar heeft een zeer liefdevolle en respectvolle relatie en steunt elkaar altijd in moeilijke tijden; en die zijn er helaas genoeg. Mevrouw Roza heeft een handicap in de derde graad en lijdt aan hartritmestoornissen, zwellingen in haar benen, een buikbreuk en een lipoom in haar ruggenmerg. Ze slikt regelmatig medicijnen, die ze zelf moeten betalen. Meneer Gurgen heeft ook ernstige gezondheidsproblemen: astma, gezwollen benen en spataderen. Ook hij heeft medicijnen nodig en krijgt slechts één medicijn (voor zijn maag) gratis. Hij moet ’s nachts zelfs een speciaal beademingsapparaat gebruiken vanwege ademhalingsproblemen.
Hun huis is koud en vochtig, wat hun gezondheidsproblemen verergert. Ondanks dit alles probeert mevrouw Roza hun last te verlichten: ze bakt brood, plant peperplantjes en onderhoudt een kleine moestuin waar ze dit jaar met de hulp van haar kinderen aardappelen hoopt te verbouwen.
Ze kopen brandhout om het huis te verwarmen, maar het huis blijft koud, waardoor er soms extra verwarming nodig is. Hun enige inkomen komt uit hun arbeidsongeschiktheidsuitkering; mevrouw Roza ontvangt 39.000 AMD / € 90,- en meneer Gurgen 72.000 AMD / € 166,-. Ze hebben dringend behoefte aan voedsel, hygiëneproducten en medicijnen. Toch vormen ze een mooi en harmonieus echtpaar dat dagelijks hand in hand vecht voor elkaars welzijn.
We zijn van plan om mevrouw Roza Melikyan op te nemen in het project seniorsponsoring. Als gevolg hiervan ontvangt zij voedingspakketten, krijgt zij medische hulp, kleding, verzorgingsproducten, sociaal psychologische ondersteuning en tijdens de windermaanden krijgt zij verwarming. Ook voor meneer Gurgen gaan we op zoek naar een sponsorouder.