Mevrouw Nelik Grigoryan woont in de stad Ejmiatsin dat op 20 km afstand van de hoofdstad Yerevan ligt, in de regio Armavir. Ejmiatsin wordt beschouwd als de geestelijke hoofdstad van Armenië. De belangrijkste plaats van de stad is de hoofdtempel, die in 301 werd gebouwd op de plek waar de Heiland, Jezus Christus, neerdaalde. Er wonen hier ongeveer 62900 mensen. Er zijn ook veel arme ouderen te vinden. Velen van hen doen daarvoor een beroep op Mensenkinderen voor hulp.
Mevrouw Nelik is 67 jaar; ze woont alleen en ze is tweedegraads gehandicapt. Toen we bij de woning van mevrouw Nelik aankwamen, stond ze ons al op te wachten. Ze zwaaide naar ons vanaf het balkon van haar huis op de vierde verdieping en begroette ons alsof ze een ver familielid met verlangen verwelkomde. Toen we binnenkwamen, nodigde ze ons met grote blijdschap uit en sprak meteen haar wens uit om ons met iets te vermaken. Natuurlijk hebben we haar gevraagd rustig te gaan zitten en over haarzelf te vertellen.
Mevrouw Nelik is in Perzië geboren, 1206 km van Armenië. Haar grootvaders waren immigranten, na de Armeense Genocide in 2015 gingen ze naar Perzië, waar ze een gezin stichtten en kinderen kregen. Mevrouw Neliks vader, Vardan, en moeder, Siranush, trouwden in Perzië, en beiden waren Armeniërs. Toen werden Nelik, haar zussen Vazganush en Verjine en broer Vrezh geboren. Het gezin verhuisde in 1968 van Perzië naar Armenië; Nelik was toen 13 jaar. Eerst woonden ze in Gyumri. Hier ging Nelik naar school tot en met de 7e klas. Ze verkochten hun huis in Gyumri en kochten in 1974 hun eigen huis in de stad Etchmiadzin, waar ze tot 1999 woonden. Na het overlijden van hun ouders in 1999 verkochten zij hun eigen huis en met haar aandeel van 900.000 AMD / € 2179,- kocht mevrouw Nelik dit appartement.
Mevrouw Nelik heeft de middelbare school afgemaakt. In 1988-1996 werkte ze als arbeider in de Stopcontact fabriek in Ejmiatsin. Ze werd ontslagen tijdens de inkrimping van het personeel. De zussen en broer van mevrouw Nelik zijn getrouwd en in de hoofdstad Yerevan heeft iedereen zijn eigen gezin en zorgen. Ze ontmoeten elkaar zelden, ze kunnen mevrouw Nelik niet helpen vanwege hun eigen familieproblemen. Soms koopt haar oudere zus, Verjine, die in Abovyan woont, medicijnen voor haar. Mevrouw Nelik is een waardige vrouw, ze wil hen geen problemen bezorgen. Ze is nooit getrouwd geweest en wijdde haar leven aan de zorg voor haar ouders. Ze zorgde 10 jaar lang voor haar moeder en zette haar persoonlijke leven op een zijspoor.
Mevrouw Nelik lijdt al 23 jaar aan een gewrichtsaandoening, polyartritis. Als gevolg van de ziekte zijn de botten van haar hele lichaam vervormd, zijn de vingers en tenen gebogen, zijn de botten van de borstkas vergroot en zijn de knieën pijnlijk. Ze heeft vaak een verhoogde temperatuur van 38-39 graden, wat te wijten is aan het constante ontstekingsproces. Ze heeft last van frequente trillingen, duizeligheid en bloeddrukschommelingen. Van tijd tot tijd worden gratis onderzoeken uitgevoerd in de wijk-polikliniek, en schrijven artsen medicijnen voor. In 2009 ontving ze door haar handicap van de 2e graad een arbeidsongeschiktheidsuitkering, waarvoor ze een maandelijks pensioen ontvangt van 32.000 AMD / € 77,- . Ze krijgt een bijstandsuitkering van 18.000 AMD / € 43,- per maand. Ze vermeldt dat ze 15.000 AMD / € 36,- per maand betaalt voor medicijnen en soms kan ze niet alle medicijnen kopen omdat ze geen geld heeft, omdat ze moet sparen voor energierekeningen en voedsel. In de winter betaalt ze 15.000 AMD / 36,- per maand aan nutsvoorzieningen, omdat ze de verwarming aanzet, in de zomer 4.000 AMD / € 9,65.
Het huis heeft twee kamers, de wanden van de badkamer en het toilet zijn van beton, de plafonds zijn nat door de oude leidingen en het ontbreken van een ventilatiesysteem. De keuken is klein, het fornuis is oud en het werkt niet goed meer. Heel vaak geniet mevrouw Nelik van haar favoriete thee. De deuren en ramen van het hele huis zijn oud, het pleisterwerk is gescheurd. Ze haalde de meubels 23 jaar geleden uit het huis van haar vader. Twee jaar geleden hebben haar neven wat reparaties uitgevoerd, de kleur van de muren van het huis zijn opgefrist en er zijn tegels in de kleine gang geplaatst. De eetkamer viel op door de verlichting, zelfs de oude meubels konden dat imago niet bederven.
De gasaansluiting en installatie van de kachel is in 2020 door de staat gedaan. Er is een klein balkon naast de eetkamer, dat een schemerige betonnen ruimte is, maar het is mevrouw Neliks favoriete plek van het huis, waar ze vaak van de warmte van de zon geniet, alsof ze de leegte van haar eenzaamheid vult. Mevrouw Nelik heeft voedsel, kleding en medicijnen nodig. Voor deze behoeften gaat ze zelden naar de winkel. Haar benen doen veel pijn, haar hartslag verslechtert, het duurt lang om te herstellen. In dit geval, zegt ze, heeft ze geluk, want ze heeft een goede buurvrouw die koopt wat ze nodig heeft. Het huis van mevrouw Nelik was erg schoon en netjes ingericht wat verbazingwekkend is met zo’n slechte gezondheid. Ze zei dat de lucht en de netheid van het huis erg belangrijk voor haar zijn, ze doet het langzaam en ontspannen.
Mevrouw Nelik is gewend om haar problemen alleen op te lossen. Ze heeft aandacht nodig. Mevrouw Nelik valt op door haar optimisme, ze is zo stralend als haar huis.
We zijn van plan om mevrouw Nelik Grigoryan in het project seniorsponsoring in te schrijven. Als gevolg hiervan ontvangt zij voedingspakketten, krijgt zij medische hulp, kleding, verzorgingsproducten, sociaal psychologische ondersteuning en tijdens de windermaanden krijgt zij verwarming. Zeer belangrijk hierbij is dat zij weer in de samenleving zal worden geïntegreerd. Zij zal mensen ontmoeten, lezen, en psychologische en geestelijke gesprekken voeren.