Na het bloedbad van Sumgait in Azerbeidzjan in 1988 hebben veel Armeense vluchtelingenfamilies uit Azerbeidzjan zich in het dorpje Aygut gevestigd. Het dorp telt tegenwoordig 855 inwoners, van wie de meerderheid onder zeer moeilijke omstandigheden leven. De belangrijkste bezigheden van de dorpelingen zijn veeteelt en een klein beetje landbouw.
De 86-jarige Khoren Miskaryan woont aan de rand van het dorpje Aygut. Aan deze kant van het dorp vind je geen huizen. Ze kwamen allemaal onder de aarde terecht vanwege aardverschuivingen of stortten ineen. Zijn huis is het enige huis dat er bewaard is gebleven. Het is tweekamerwoning met een laag dak en met wanden die van de roet zwart zijn geworden. Het is te zien dat het huis niet door de hand van een vrouw wordt verzorgd. Maar alles staat op zijn plek en is opgeruimd.
Meneer Khoren is nooit getrouwd. Hij is trouw gebleven aan de onbeantwoorde liefde van zijn jonge jaren en heeft zijn levensjaren doorgebracht in eenzaamheid, zelf zorgdragend voor zijn huishouden en beslommeringen: wassen, koken, schoonmaken. Hij is heel gastvrij. Een van de kamers thuis is de slaapkamer van meneer Khoren, de andere is de keuken, de laatste kamer is een opslagruimte waar allerlei oude spullen liggen, die intussen niet meer nuttig zijn maar nog steeds met zorg bewaard worden, o.a. zijn huishoudelijke spullen en gereedschappen.
Meneer Khoren hoort moeilijk en heeft moeite met de communicatie. We moesten steeds met een luide stem praten zodat hij ons kon verstaan. Soms komen de buren bij meneer Khoren langs en soms gaat hij op bezoek bij de buren. Dan praten ze over hun verleden. Meneer Khoren ontvangt een pensioen van 57.000 AMD / € 134,- per maand. Op jonge leeftijd heeft meneer Khoren naar eigen zeggen in zijn geboortedorp en later in Aygut gewerkt, voor de dorpsraad als boekhouder en dus heeft hij een werkervaring van meer dan 40 jaar. Nu geniet hij van een klein pensioentje.
Meneer Khoren heeft staar, hypertrofie van het linker hart met als gevolg ook kortademigheid. Verder heeft hij een probleem met de bloedtoevoer in de hersenen en dus heeft hij behoefte aan goede voeding en medicijnen. Maar hoe kan hij met zijn pensioen voldoende in zijn behoeften voorzien als het eten en de medicijnen zo duur zijn.
Met dit ouderenproject willen we het dagelijkse leven van mijnheer Khoren Miskaryan dragelijker maken. Hij gaat van tijd tot tijd een hulppakket krijgen met kleding, medicijnen en beddengoed. Hij krijgt maandelijks etenswaren en verder zullen er sociaalpsychologische diensten worden verleend. Meneer Khoren is op zoek naar een nieuwe sponsor nadat zijn vorige sponsor is gestopt.
En u kunt dit mogelijk maken door zijn sponsor te worden.